Prądnica prądu przemiennego, często trójfazowa. Służy do zmiany energii mechanicznej w prąd przemienny. W alternatorze prąd jest wytwarzany w nieruchomych uzwojeniach stojana przez wirujące pole magnetyczne wirnika. Stosowany jest powszechnie jako źródło prądu w pojazdach mechanicznych. Pierwszy alternator skonstruował Nikola Tesla w 1891 i opatentował go w USA pod numerem 447921.
Alternator jest znacznie wydajniejszy i bardziej niezawodny od prądnicy prądu stałego, gdyż w przeciwieństwie do prądnicy główne uzwojenia robocze są w stojanie, a nie w wirniku, dzięki czemu nie ma potrzeby stosowania komutatora.
Alternator jest wzbudzany podobnie do prądnicy prądu zmiennego przez
uzwojenia wirnika, ale w alternatorze jest jedno uzwojenie nawinięte
osiowo, a wykonane z ferromagnetyka elementy kształtują odpowiednio pole magnetyczne, tak by podczas obrotu wirnika zmieniało się pole magnetyczne przenikające przez uzwojenia statora (stojana).
Dla zapewnienia współpracy z akumulatorem, który wymaga napięcia stałego, alternator posiada wbudowany prostownik na diodach krzemowych. Czasem zawiera też wbudowany regulator napięcia.
Układ prostowania prądu posiada często oddzielne diody do prostowania
prądu głównego i oddzielne 3 diody do prostowania prądu używanego do
wzbudzania alternatora (alternator 9-diodowy). Układ taki zapewnia, że
podczas małych obrotów silnika lub przy włączonej instalacji
elektrycznej przy wyłączonym silniku wirnik alternatora nie jest
magnesowany i nie pobiera prądu z akumulatora, jak to się dzieje w
prądnicach i alternatorach 6-diodowych. W nowoczesnych samochodach układ
prostowania i regulator poziomu wzbudzania, zwany regulatorem napięcia,
są instalowane w alternatorze.
Obecnie alternatorów używa się coraz częściej, ponieważ są znacznie
lżejsze od prądnicy prądu stałego i zdolne do wytwarzania prądu już przy
niewielkiej prędkości obrotowej wirnika.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz