Daytona Beach Road Course

Daytona Beach Road Course – tor wyścigowy znajdujący się kiedyś w Daytona Beach na Florydzie. W tym miejscu ustanowiono także piętnaście rekordów prędkości na lądzie. Tor używany był przez serię NASCAR.

Układ toru

Prosta start meta znajdowała się na autostradzie A1A, i prowadziła 3 km (2 mile) na południe, równolegle do Oceanu. Następnie kierowcy wjeżdżali w pierwszy zakręt, south turn (zakręt południowy), z którego wyjeżdżali na plażę, gdzie tor ciągnął się 3 km (2 mile) na północ, również równolegle do oceanu. Później zawodnicy wjeżdżali w drugi zakręt, north turn (zakręt północny), który prowadził ich z powrotem na autostradę. Obecnie w miejscu zakrętu znajduje się restauracja "North Turn". Początkowo tor miał 3.2 mili (5.1 km) długości, lecz pod koniec lat czterdziestych został wydłużony do 4,2 mili (6,8 km). W grze komputerowej "Nascar Thunder 2004" firmy EA Sports tor jest o połowę krótszy, ale zachowany został jego układ.

Pierwsze wyścigi

William France Sr. dobrze zna historię wyścigów na Daytonie. Przeprowadził się tutaj z Waszyngtonu podczas Wielkiego kryzysu w 1935 roku. Założył on warsztat samochodowy.
Kierowca wyścigowy Sig Haugdahl poprosił w 1936 roku władze miasta Daytona Beach o zorganizowanie wyścigu na torze o długości 3.2 mili (5.1km). Prawdopodobnie to Haugdahl zaprojektował ten tor. Władze miasta dołożyły do organizacji wyścigu 5000 dolarów. Wyścig odbył się 8 marca. gdzie spotkało się tysiące fanów sportów motorowych. Tor prowadzący w połowie po plaży okazał się być bardzo trudny i praktycznie nieprzejezdny. Spowodowało to liczne spory i protesty. Wyścig został przerwany po 75 z zaplanowanych 78 okrążeń. Według ogłoszonych przez AAA wyników, wyścig wygrał Milt Marion. Drugi był Ben Shaw, a trzeci Tommy Elmore, który oprotestował wyniki wyścigu, lecz protest został odrzucony. Bill France sr. dojechał w wyścigu na piątej pozycji. Miasto straciło na wyścigu 22 tys. dolarów i przestało promować imprezę.
Haugfahl rozmawiał z France'm na temat organizacji wyścigu w 1937 roku. Impreza była bardziej udana, jednak obydwoje stracili na niej pieniądze.
Bill France zajął się więc samodzielnie organizowaniem wyścigów w Daytona Beach. Zorganizował dwa wyścigi w 1938 roku. W lipcowym wyścigu Danny Murphy pokonał Billa France'a i wygrał 200 dolarów. Sierpniowy wyścig organizowany w święto Labor Day wygrał Bill France pokonując Lloyda Moody'ego i Piga Ridingsa oraz dobywając nagrodę w wysokości 20 tys. dolarów.
W 1939 oraz 1940 zorganizowano po trzy wyścigi. W roku 1940 France ukończył marcowy wyścig na czwartym miejscu, lipcowy wygrał, a we wrześniu dojechał szóstym miejscu.
Lloyd Seay wygrał wyścig rozgrywany 27 lipca 1941, po czym dwukrotnie dachował. Następnie wygrał po raz drugi 24 sierpnia. Został zamordowany przez członka swojej rodziny w wyniku sporu o produkowanie i sprzedaż alkoholu.
Bill France zajęty był planowaniem wyścigów w roku 1942, kiedy Japończycy dokonali ataku na Pearl Harbor. France spędził II wojnę światową pracując na Daytona Boat Works. Większość wyścigów przestała być organizowana po wojnie. Wyścigi samochodowe na tor Daytona Beach Road Course powróciły w 1946 roku.